دسته‌بندی نشده

سن شکارگر M. pygmaeus

 

سن شکارگر M. pygmaeus

M.pygmaeus یک شکارگر عمومی خوار است که از مدیترانه سرچشمه می‌گیرد و در گلخانه‌ها و جاهای سرپوشیده که از آفت­کش‌ها استفاده نمی‌شود، یافت می‌شوند. این سن شکارگر از فنلاند به الجزایر، ایسلند و تاجیکستان گسترش پیدا کرد که به عنوان دشمن طبیعی اصلی آفات گوجه‌فرنگی در این مناطق در نظر گرفته می‌شود (Sanches et al., 2012). این حشره شکارگری بسیار پر خور است و پیش از این به عنوان عامل کنترل بیولوژیک حشرات آفت گیاه­خوار در شرایط گلخانه­ای استفاده شده است (Nannini et al., 2012). M. Pygmaeus تعداد آفات را زیر آستانه خسارت نگه می­دارد و باعث کاهش استفاده از مواد شیمیایی می­شود.(Perdikis et al., 2011)

جایگاه سن شکارگر M. pygmaeus در طبقه بندی حشرات

Kingdom : Animalia

Phylum : Arthropoda

Class : Insecta

Order : Hemiptrea

Sub order : Heteroptera

Super family : Miroidae

Family : Miridae

Sub family : Bryocorinae

Genus : Macrolophus

Scientific name : Macrolophus pygmaeus (Rambur , 1839)

مورفولوژی سن شکارگر M. pygmaeus

اندازه بدن آن­ها 4-2 میلیمتر، رنگ بدن آن­ها سبز، با چشم‌های قرمز، قطعات دهانی زننده مکنده و شاخک‌ها سبز با پایه‌ی سیاه هستند. داشتن پاهای بلند به آن­ها اجازه حرکت سریع حتی روی برگ‌‌های کرکدار را می‌دهد. ماده‌ها از نرها بزرگتر هستند و دارای یک تخمریز روی شکم می‌باشند که به تشخیص سریع آن­ها کمک می‌کند.

 

حشره کامل    Macrolophus pygmaeus

 

 

دارای 5 مرحله پورگی هستند. در اولین مرحله پورگی، پوره‌ها به رنگ زرد مایل به سبز بوده و در سنین بالاتر سبز رنگ و شبیه حشرات کامل هستند.

 

 

 

 

چرخه زیستی Macrolophus pygmaeus

زیست شناسی

سن شکارگر M. pygmaeus مانند بقیه افراد خانواده Miridae دارای دگردیسی ناقص و پنج سن پورگی است. منابع غذایی پوره­ها مشابه بالغین است. سن­های Macrolophus  دارای رفتار تغذیه­ای گوشت­خواری-گیاه­خواری هستند و قادرند در شرایط فقدان طعمه جانوری، تنها با تغذیه از شیره گیاهی زنده بمانند، که این ویژگی بر کارآیی آن­ها در کنترل آفات می­افزاید، زیرا افراد شکارگر که دوره کمبود شکار را پشت سر می­گذارند، هنگام ظهور مجدد آفات مانع افزایش تراکم آن­ها می­گردند (ملکی، 1385). تعداد نسل بسته به شرایط آب و هوایی متفاوت گزارش شده است. محقق و همکاران، (1383) وجود چهار نسل را برای این شکارگر در مزارع توتون شمال ایران گزارش کردند. زمستان گذرانی در خانواده Miridae اغلب به صورت تخم صورت می­گیرد ولی در مواردی زمستان گذرانی به صورت حشره کامل هم دیده شده است (ملکی، 1385). ماده‌ها 3 روز پس از جفت‌گیری تخم­گذاری می‌کنند و تخم‌ها را داخل بافت برگ، رگبرگ یا ساقه قرار می‌دهند به طوری که قابل دسترسی و مشاهده نیستند. پوره‌ها در دمای 25 درجه سانتیگراد بعد از 5-2 روز از تخم خارج می‌شوند و دارای 5 مرحله پورگی هستند. در اولین مرحله پورگی، پوره‌ها به رنگ زرد مایل به سبز بوده و در سنین بالاتر سبز رنگ و شبیه بالغ‌ها هستند. پنج مرحله پورگی 19 روز طول می‌کشد و ماده‌های بالغ 40 روز زندگی می‌کنند و طول عمر نرها از ماده‌ها بیشتر است. در دماهای پایین طول دوره رشدی آن­ها بیشتر می‌شود. در آزمایشگاه در دمای 15 درجه نرها 9/132 روز و ماده‌ها 7/120 روز زنده می‌مانند و در شرایط مزرعه ماده‌ها 110 روز عمر می‌کنند و نرها عمر طولانی‌تری دارند. یک حشره ماده کامل در طول عمر خود 250-100 عدد تخم تولید می‌کند که این تعداد هم به مواد غذایی و درجه حرارت بستگی دارد (ِDe Backer., 2012). M. pygmaeus در 15 درجه سانتیگراد زنده می‌ماند و در 20 درجه سانتیگراد بارور می‌شود (Perdikis and Lykoressis., 2004). مدت زمان تکمیل چرخه زندگی آن­ها بسته به مواد غذایی متفاوت است مثلا با تغذیه از سفید بالک چرخه زندگی آن در 22 روز تکمیل می‌شود (ِDe Backer., 2012). زندگی ماده‌های بالغ به 3 دوره تقسیم می‌شود، دوره قبل از تخم‌گذاری، از زمان ظاهر شدن تا گذاشتن اولین تخم، دوره تخم‌گذاری و پس از تخم‌گذاری که از زمان آخرین تخم‌گذاشته شده تا زمان مرگ می‌باشد. معمولا جفتگیری 3 روز پس از بالغ شدن انجام می‌شود و اولین تخم 3 روز پس از جفت­گیری گذاشته می‌شود (Fauvel et al., 1987). اگر تخم‌گذاری 5-4 روز پس از جفت­گیری انجام نشد دیگر رخ نخواهد داد. باروری به درجه حرارت، گیاه میزبان و رژیم غذایی بستگی دارد. به عنوان مثال زمانی‌که از سفید بالک روی بادمجان تغذیه می­کند در 13 روز 51 عدد تخم و زمانی‌که روی گیاه تنباکو تغذیه می­کند در روز 3 عدد تخم می­گذارد (Franco et al., 2010). پوره­ها و بالغ‌ها شکارگرهای عمومی خوار هستند که از آفات با بدن نرم مثل شته‌ها، تریپس‌ها، کنه‌ها و تخم بالپولکداران تغذیه می­کنند. این شکارگر استایلت خود را وارد تخم، لارو یا شفیره می­کند و یک سوراخی در آن ایجاد کرده و محتویات آن را می‌مکد و از این طریق شکار قابل شناسایی است. گیاهانی که شکارگر روی آن­ها پرورش پیدا می­کند نرخ شکارگری را تحت تاثیر قرار می‌دهند مثلا شکار روی بادمجان نسبت به شکار روی گوجه‌فرنگی بیشتر است (De Backer., 2012). این شکارگر می‌تواند چرخه زندگی خود را روی گیاهانی مثل گوجه‌فرنگی، بادمجان، خیار و فلفل در مدت کوتاهی تکمیل کند (Portillo et al., 2012). یک مزیت M. pygmaeus  این است که قادر است جمعیت خود را حتی زمانی‌که جمعیت شکار پایین است را روی باقی‌مانده محصول حفظ کند و اگر در اطراف مزرعه گیاهان حاشیه­ای وجود داشته باشد این شکارگر قادر است که در چرخه بین دو محصول بقای خود را حفظ کند (Portillo et al., 2012). این شکارگر می‌تواند 67/3 روز بدون غذا و 67/25 روز روی بقایای گیاهی زنده بماند (Mohdrasdi et al., 2009).

گیاهان میزبان

ماده‌ها با تغذیه از بعضی از گیاهان نمی‌توانند تخم‌گذاری کنند یا اینکه تعداد کم یا زیادی تخم تولید می‌کنند. برای مثال M. pygmaeus با تغذیه از Solanum nigrum (تاج ریزی سیاه) تعداد زیادی تخم می­گذارد و با تغذیه از Dittrichia viscose (چوب سر زرد) تعداد کمتری تخم می‌گذارد. این گیاهان، گیاهانی غیر زراعی هستند که می‌توان آن­ها را درکنار محصول اصلی کشت کرد تا  M. pygmaeus  در صورت کمبود شکار از آن­ها برای تغذیه استفاده کرده و بقای خود را حفظ کند. پس Solanum nigrum یکی از میزبان­های اصلی       M. pygmaeus    است که با تغذیه انحصاری از این گونه گیاهی چرخه زندگی خود را کامل می‌کند اما باروری آن نسبت به زمانی‌که از حشرات تغذیه می‌کند، کاهش می‌یابد (De Backer., 2014). M. pygmaeus به تعداد زیادی روی گیاهان غیر زراعی از جمله Dimorphotheca aurantiaca ،Cistus creticus ،Amarantus blitumm  (تاج خروس) و Datur stramonium (تاتوره) (Roditakis et al.,2003) و به تعداد زیادی روی Artemisia vulgaris یافت می‌شود (Ingegno et al., 2009). جستجوگری، سازگاری و ترجیح  M. pygmaeus روی گیاهانی از جملهSolanum nigrum,Calendula annuum,Salvia officinalis وParietaria officinalis   بر اساس الفکتومتر مورد بررسی قرار گرفت (De Backer., 2012). Parietaria officinalis گیاهی است که کمترین جذبه را برای  M. pygmaeus دارد اما هنوز به عنوان پناهگاه برای این شکارگر در غیاب محصول گوجه‌فرنگی استفاده می‌شود (Ingegno et al., 2011). اگر چه M. pygmaeus یک Zoophytophagous است ولی در جمعیت‌های بالا زمانی‌که غذا و شکار کم باشد یا اصلا شکار وجود نداشته باشد و صدها شکارگر روی گیاه حضور داشته باشند می‌توانند با تغذیه از محصول اصلی به آن خسارت وارد کنند. گیاهانی مثل گوجه‌فرنگی و گیلاس حساس‌تر هستند(De Backer., 2012).

 

 

ملکی، فیض الله. (1385). مطالعه شایستگی (Fitness) سن شکارگر Macrolophus pygmaeus (Rambur) (Hemeptera: Miridae) روی چند رژیم غذایی در شرایط آزمایشگاهی. پایان نامه کارشناسی ارشد. گروه گیاه پزشکی. دانشکده کشاورزی. دانشگاه.  71ص.

محقق نیشابوری، جعفر.، رستمکلایی مطلق، احسان.، و گودرزیان، نورالله. 1383. توزیع فضایی و منحنی جمعیت Macrolophus pygmaeus در مزارع توتون تیرتاش. خلاصه مقالات شانزدهمین کنگره گیاهپزشکی ایران، جلد اول، صفحه 31.

 

De Backer, L., Rudycaparros, M., Verheggen, F., & Haubruge, E. (2014). Macrolophus pygmaeus (Rabbur) as an efficient predator of the tomato leafminer Tuta absoluta (Meyrick) in Europa. Journal of Biotecnology Agronomy society Enviroment, 18(4):536-643.

De Backer, L. (2011,2012). Evaluation of Macrolophus pygmaeus (Heteroptera: Miridae) as Biocontrol agent against Aphids. Universite de Liege. 78p.

Fauvel, G., Malausa, J. C., & Kaspar, B.(1987). Etude en laboratoire des principles caractéristiques biologiques de Macolophus caliginosus (Heteroptera: miridae). Journal of Entomophage, 32(5): 529 – 543.

Franco, K., Jauset, A., & Castane, C. (2010). Monogamy et polygamy in two species of mired bugs: a foncionnal-based approach. Journal of Insect Physiology. 57(2): 307-315.

 

Ingegno B.L., Pansa M.G. & Tavella L., (2011). Plant preference in the zoophytophagous generalist predator Macrolophus pygmaeus (Heteroptera: Miridae). Journal of Biological control, 58(3): 174-181.

Ingegno, B. L., Pansa, M. G., & Tavella, L. (2009). Tomato colonization by predatory bug (Heteroptera: Miridae) in agroecosystems of NW Italy. Journal of International Organisation for Biological, 49: 287-291.

Perdikis,D.C., & Lykouressis, D. P. (2004). Myzus persicae (Homoptera: Aphididae) as suitable prey for Macrolophus pygmaeus (Hemiptera: Miridae) population increase on pepper plants. Journal of Environmental Entomology, 33(3): 499-505.

Peridikis, D., Fantinou, A., & Lykouressis, D. (2011). Enhancing pest control in annual crops by conserration of predatory Heteroptera. Journal of Biological control, 59: 13-21.

Portilo, N., & Alomar, O. (2012). Nectarivory by the plant-tissu Feeding predator Macrolophus pygmaeus (Rambur)(Heteroptera: Miridae) nutritional redundancy of nutritional benefit. Journal of Insect Physiology, 58(3): 397-401.

Sanches, J. A., Spina, M.l., & Perera, O. P. (2012). Analysis of the population stracture of Macrolophus pygmaeus (Rambur)(Hemiptra: Miridae) in the Palaertic region using microsatellite markers. Journal of Ecology and Evolution, 2(12): 3145-3159.

Nannini, M., Atzori, F., Murgia, G., Pisci, P., & Sanna, F. (2012). Use of predator mirids for control of the tomato borer Tuta absoluta (Meyrick) in Sardinia greenhouse tomatoes. Journal of Bulletin, 42(2): 255-299.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *